به نقل از «عصر ایران»

سوریه و تداوم حملات موشکی اسراییل؛ چه رویکردی برای ایران مناسب تر است؟

تاریخ انتشار: ۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۸۳۳۶۴۰۲

صلاح الدین هرسنی*

یک منبع خبری از سوریه به برخی رسانه های عربی و غربی گفت که برخی از مواضع نظامی سوریه در حومه حلب و حما، هدف حملات موشکی قرار گرفتند. برخی از خبرگزاری ها دو پایگاه نظامی را محل برخورد موشک ها اعلام کرده اند تشرین، روزنامه رسمی سوریه به نقل از منابع میدانی نوشته است که حمله اخیر به مقرهایی در استان‌های حما و حلب از پایگاهای انگلیسی و آمریکایی در شمال اردن آغاز شده و ۹ موشک بالستیک در این حمله مورد استفاده قرار گرفته است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

تلویزون سوریه به همراه سانا خبرگزاری این کشور، ابن خبر را تایید کرد. سازمان ناظران سوری حقوق بشر اعلام کرد در بمباران تیپ ۴۷ ارتش سوریه دست‌کم ۲۶ مبارز کشته شده‌اند که ۴ تن آنان سوری بوده و اکثریت باقی‌ مانده ملیت ایرانی داشته‌اند.

اگر چه تا کنون این خبر به طور رسمی تایید نشده و هیچ فرد یا گروهی مسئولیت این حمله را نپذیرفته است، اما با توجه به رویه تل‌آویو و تهدیدهای آن علیه حضور نظامی بلند مدت ایران در سوریه، به نظر می رسد که این حمله به احتمال زیاد باید از سوی اسرائیل صورت گرفته باشد. منطق حاکم بر مواضع اعلامی تل آویو علیه تهران نیز نشان می دهد که این حمله باید از طرف اسرائیل صورت گرفته باشد. اگر چه بسیاری از ناظران احتمال داده اند که شاید این حمله در واکنش به عملیات سوریه و نیروهای هم‌پیمان آن در گذر از رود فرات و حرکت به سمت شرق دیرالزور صورت گرفته باشد، اما نشانه شناسی رفتار های تل آویو و واشنگتن در قبال واقعیت میدانی سوریه و تحولات آن نشان می دهد که این عامل نقش چندانی در تصمیم تل آویو برای حمله به حما و حلب ندارد.

از منظر معنا شناسی این اقدام تل آویو را باید حمله به اهداف ایرانی سوریه دانست و نشان می دهد که تل آویو خود را برای جنگ مستقیم با ایران در سوریه آماده می کند. به عبارت دیگر اقدام پیشدستانه تل آویو در حمله به حما و حلب نوعی اعلام جنگ مستقیم علیه تهران است. پارلمان اسراییل – کنست- نیز دیروز به نخست وزیر و زیر دفاع اختیار تام برای آغاز جنگ بدون مجوز پارلمان در شرایط اضطراری داده است.

تصمیم به چنین اقدام پیشدستانه ای از سوی تل آویه ریشه در اعلام مواضع تهران در قبال تل آویو دارد، چراکه رهبران تل آویو بر این اعتقادند که تهران قصد نابوی اسرائیل را دارد و به موجودیت آن در ساختار نظام بین الملل اعتقادی ندارد. تحت چنین نگرشی است که تهران تصمیم راهبردی گرفته تا با حضور نظامی خود و هم‌پیمانانش، سوریه را به جبهه تازه‌ای علیه اسرائیل تبدیل کند. از نگاه تل آویو این تصمیم تهران به معنای تهدید منافع تل آویو در منطقه غرب آسیاست. لذا تل آویو چاره ای ندارد که بخواهد عملا برای آن‌چه حفاظت از منافع خود می‌نامد، با دست باز عمل کرده‌ است تا مخاطرات تهران را به پایین سطح ممکن آن با اقدامات پیشدستانه و پیشگیرانه کاهش دهد.

البته نباید تنش میان تل آویو و تهران در سوریه را همه دلایل حمله موشکی تل آویو دانست. در این ارتباط دیدار نتانیاهو با مایک پمپئو وزیر خارجه جدید آمریکا که مواضع ضد ایرانی آنها شهره عام و خاص است،در این تصمیم تل آویو نقش دارد. به ویژه آنکه خبر خروج قریب الوقوع واشنگتن در برجام انگیزه را برای حمله به اهداف ایرانی سوریه افزایش داده است.

اگر چه ایران توان مقابله و پاسخ به اقدامات تل آویو را دارد،اما با توجه به شرایطی که در منطقه در حال رقم خوردن است بهتر است که از هرگونه برخورد مستقیم اجتناب کند. البته اجتناب از برخورد مستقیم هیچگاه به معنای عقب نشینی نیست. اتخاذ این راهبرد حتی می تواند تضمینی برای تداوم نقش برتر ایران در معادلات سوریه نیز باشد و به همین خاطر است که به چند جهت دارای اهمیت است. اول آنکه در صورت اقدام متقابل ایران رفتار های تقابلی تل آویو که مستظهر به حمایت ریاض و واشنگتن است، شدت بیشتری می گیرد. دوم آنکه اتکا ایران به حمایت روسیه هم در مقابله با تل آویو، متضمن نتایج راهبردی مناسب نیست،چراکه سیاست مسکو با تل آویو تا میزانی در سوریه همسو است و تل آویو هیچ مشکلی با حضور مسکو در سوریه ندارد. تنها مشکل تل آویو مربوط به حضور تهران در سوریه است. تحت این شرایط بدیهی است که هر گونه اتخاذ سیاست تقابلی و یا واکنش متقابل، حضور و رفتار منطقه ای ایران را از سوی تل آویو و محافل عرب با مشکل و مانع مواجه می کند.

*مدرس علوم سیاسی و روابط بین الملل

 

منبع: عصر ایران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۳۳۶۴۰۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پاسخ به بازدارندگی ایران با بازنویسی سناریوی ناکام «تحریم»

وقتی دولتمردان آمریکایی تهیه لایحه تشدید تحریم‌های نفتی ایران را در کنار تحریم بیش از ۱۲ نهاد، فرد و کشتی را با ادعای نقش آفرینی در تسهیل و تامین مالی برنامه تولید پرنده‌های بی‌سرنشین ایران در دستور کار قرار دادند، معلوم شد که واشنگتن برای فروکاستن از بهانه جویی‌های تل آویو در پی شکست تمام عیار نظامی در مقابل ایران، باز هم دست به دامن سیاستی شده که به اعتراف محافل و رسانه‌های آمریکایی راهی جز شکست نمی‌توان برای آن متصور بود.

به گزارش ایرنا، این انگاره ساده اندیشانه که تحریم‌های بیشتر و به صفر رساندن صادرات نفتی، روند توسعه و پیشرفت اقتصادی و میدانی ایران را متوقف می‌کند، همان نگاهی است که به اعتقاد ناظران، هم ایالات متحده و هم متحدانشان را در معرض مشکلات و محدودیت‌های خودخواسته قرار می‌دهد. چه «جو بایدن»، رئیس جمهور آمریکا که همین حالا هم در حلقه‌ای از بحران‌های فرسایشی سیاست خارجی گرفتار شده و پرونده‌های ناتمامی همچون جنگ اوکراین و اقدامات نظامی تل آویو در روند جنگ غزه را پیش روی خود می‌بیند، این امکان را ندارد که با تشدید تحریم‌های نفتی ایران در ماه‌های سرنوشت ساز نزدیک به انتخابات ریاست جمهوری از یک سو رفتاری معنادار در ضدیت با چین از خود نشان دهد و از سوی دیگر تاثیر فاحشی بر قیمت انرژی و در نتیجه فراهم کردن زمینه نارضایتی‌های داخلی در آمریکا بر جای بگذارد.

این خلاصه تحلیلی است که رسانه‌های غربی از «رویترز» گرفته تا «بلومبرگ» در روز‌های اخیر و در اشاره به تحریم‌های جدید کاخ سفید مورد توجه قرار داده اند. تا جایی که «بلومبرگ» حتی از احتمال معافیت‌های اعمالی آمریکا برای ادامه صادرات نفت ایران هم خبر داده است؛ امری که به این معناست نگاه خوش‌بینانه آمریکا مبنی بر نتیجه بخشی نظام سختگیرانه تحریم‌ها برای تهران رنگ باخته و فاکتور کردن تحریم‌های جدید تنها راهی برای مخمصه از فشار رهبران اسرائیلی از دوش دولتمردان واشنگتن است.

شکست معنادار

پیگیری سناریوی تحریم‌ها علیه ایران پس از آن صورت گرفت که نخستین مقابله مستقیم ایران با رژیم اشغالگر فلسطین که به اعتراف بسیاری از ناظران بین‌المللی از حیث تنوع و تعدد تسلیحات پیشرفته نظامی بکار گرفته شده بی‌سابقه توصیف شد، سیستم دفاعی اسرائیل را به چالش کشید و شکست معناداری را برای این رژیم در زمین جنگ نظامی با ایران به دنبال داشت. هر چند اسرائیل چند روز بعد با ارسال سه ریزپرنده بی خطر به یکی از پایگاه‌های نظامی اصفهان کوشید به حمله ایران پاسخ دهد، اما به رغم تلاش محافل رسانه‌ای و امنیتی غرب برای بزرگنمایی این عملیات، حتی در درستی انتساب آن به اسرائیل در ساحت رسمی اخبار هم تردید‌هایی جدی وجود داشت.

این اقدام در سطحی پایین‌تر از یک حمله قابل ارزیابی بود و تنها می‌توانست نشان از آمادگی سامانه‌های پدافندی ایران داشته باشد و خط و نشان ادعایی رهبران اسرائیلی در روند رویارویی مستقیم با ایران را در حد خرابکاری‌های مسبوق به سابقه به نمایش بگذارد. این چنین بود که نخستین حمله مستقیم ایران به اراضی اشغالی که در برابر دوربین‌های پخش زنده و با شلیک صد‌ها پهپاد و موشک بالستیک و کروز به انجام رسیده بود، پاسخی بیش از گسیل شبانه چند ریزپرنده به یکی از پایگاه‌های نظامی ایران نیافت.

توصیف این حمله و پاسخ به آن را حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه در مصاحبه با شبکه آمریکایی «شبکه ان بی سی» به درستی مورد توجه قرار داد و کوادکوپتر‌های به پرواز درآمده بر فراز آسمان اصفهان را اسباب‌بازی کودکانه‌ای خواند که هیمنه پوشالی رژیم صهیونیستی را با فروپاشی رو به رو کرده است.

پاسخ کودکانه تل آویو به حمله غافلگیرانه ایران، تایید کننده این نظریه بود که دست بالای ایران در «میدان» می‌تواند تل آویو را بازنده قطعی هر جدال احتمالی نماید. از این رو وقتی شبکه آمریکایی «ای. بی. سی نیوز» به نقل از یک مقام آمریکایی مدعی شد که موشک‌های اسرائیلی به مرکزی در ایران اصابت کرده‌اند، این خبر را هیچ رسانه معتبری تایید نکرد و حتی «ایتامار بن گویر»، وزیر امنیت داخلی رژیم صهیونیستی هم صرفا ترجیح داد با گفتن اینکه «ایرانی‌ها بعد از این اقدام، ما را مسخره می‌کنند»، به اتفاقات اخیر واکنش نشان دهد.

تحمیل خواست‌ها و خط قرمز‌ها

در پی آنچه که ایران در رویارویی مستقیم با اسرائیل به منصه ظهور رساند، حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه چند روز بعد از تریبون مجمع عمومی در نیویورک هم پیشنهاداتی را مطرح کرد که محصول تفسیر تلاش‌های ناکام دیپلماتیک کشور‌ها برای پایان بخشیدن به اقدامات خونین رژیم صهیونستی علیه مردم بی دفاع غزه بود؛ اقداماتی که با حمله موشکی این رژیم به ساختمان سفارت ایران در دمشق نیز نشان داد تل آویو حتی از نقض صریح اصل بنیادین مصونیت افراد و اماکن دیپلماتیک دیگر کشور‌ها هم ابایی ندارد.

این چنین بود که وزیر امور خارجه در پی حمله نظامی ۱۳ آوریل ایران در سرزمین‌های اشغالی که در استیفای حق دفاع مشروع ایران تحت حقوق بین‌الملل صورت گرفت و تنها براهداف نظامی این رژیم تمرکز داشت. پیشنهادات ۶ گانه‌ای را برای پیش نویش قطعنامه مطروحه در نشست شورای امنیت مطرح کرد که مفادی همچون برقراری آتش‌بس فوری و دائم در تمام مناطق غزه و تبادل انسانی اسرا را مورد توجه قرار می‌داد.

همه این تلاش‌ها در حالی متاثر از سعی ناکام تل آویو برای تسری بحران غزه به محیط پیرامونی ایران روی داد که به نظر می‌رسد همان قدر که نفوذ منطقه‌ای ایران می‌تواند به یکی از مجموعه فاکتور‌های موثر در پیشبرد خواسته‌های جبهه مقاومت و پذیرش خواست‌ها و خط قرمز‌های ایران در این زمینه شود، رایزنی‌های دیپلماتیک نیز از مسیر مستقیم و غیر مستقیم بر افزایش این نفوذ تاثیر خود را خواهد گذاشت.